ในบรรดาผู้เข้าร่วมที่ไม่มีหลักฐานของการติดเชื้อ SARS-CoV-2 ก่อนหน้านี้ เปอร์เซ็นต์ของผู้ที่มีซีโรเรสตอบสนองต่อ omicron BA.1 ในกลุ่มโมโนวาเลนต์ BA.1 ขนาด 30 ไมโครกรัมและ 60 ไมโครกรัม และกลุ่ม 30 ไมโครกรัมและ 60 ไมโครกรัม กลุ่ม bivalent-BA.1 อยู่ระหว่าง 67.9 ถึง 86.1% และความแตกต่างของเปอร์เซ็นต์เหล่านี้จากเปอร์เซ็นต์ของผู้เข้าร่วมที่มีการตอบสนองทางซีโรเลสในกลุ่ม BNT162b2 ขนาด 30 ไมโครกรัม อยู่ระหว่าง 10.9 ถึง 29.1 จุดเปอร์เซ็นต์ ( ตารางที่ 2 ) ความไม่ด้อยกว่าตามข้อกำหนดของ FDA 14ถูกแสดงไว้สำหรับขนาดยา 60-ไมโครกรัมของ BA.1 ชนิดโมโนวาเลนต์ และขนาดยา 30-ไมโครกรัมและ 60-ไมโครกรัมของ BA.1 ชนิดไบวาเลนต์ บาคาร่า ผลลัพธ์สำหรับขนาดยา 30 ไมโครกรัมของโมโนวาเลนต์ BA.1 แม้ว่าจะไม่ได้รับการประเมินอย่างเป็นทางการเนื่องจากแผนลำดับชั้นเพื่อปรับสำหรับหลายหลาก แต่ก็สอดคล้องกับเกณฑ์ความไม่ด้อยกว่าเช่นกันผลการทดสอบการวางตัวเป็นกลางของ SARS-CoV-2 ที่ 1 เดือนหลังการฉีดวัคซีนในกลุ่มผู้เข้าร่วมโดยไม่มีหลักฐานการติดเชื้อ SARS-CoV-2 ก่อนหน้านี้

GMTs ของแอนติบอดีที่ทำให้เป็นกลางต่อสายพันธุ์ BA.1 ของ omicron เพิ่มขึ้นอย่างมากจากการตรวจวัดพื้นฐานเป็น 1 เดือนหลังการฉีดวัคซีนในกลุ่มผู้เข้าร่วมที่ไม่มีหลักฐานของการติดเชื้อ SARS-CoV-2 ในกลุ่มการรักษาทั้งหกกลุ่ม ( รูปที่ 2 )). การตอบสนองสูงสุดในกลุ่มโมโนวาเลนต์-BA.1 ขนาด 30 ไมโครกรัมและ 60 ไมโครกรัม และกลุ่มไบวาเลนต์ BA.1 ขนาด 30 ไมโครกรัมและ 60 ไมโครกรัม โดยมีค่าเฉลี่ยการพับแบบเรขาคณิตเพิ่มขึ้นเป็น 13.5, 19.6, 9.1 และ 10.9 ตามลำดับ . ในบรรดาผู้เข้าร่วมโดยไม่คำนึงถึงการติดเชื้อ SARS-CoV-2 รูปแบบของการค้นพบเกี่ยวกับการตอบสนองของแอนติบอดีที่ทำให้เป็นกลางของ omicron BA.1 ในกลุ่มการรักษามีความคล้ายคลึงกับที่พบในผู้เข้าร่วมที่ไม่มีหลักฐานของการติดเชื้อ SARS-CoV-2 ก่อนหน้านี้ แม้ว่าโดยทั่วไป titers จะสูงกว่าในกลุ่มผู้ที่เคยติดเชื้อ SARS-CoV-2 มากกว่ากลุ่มที่ไม่มีการติดเชื้อมาก่อน (ตารางที่ S4 และรูปที่ S2A)สายพันธุ์บรรพบุรุษในบรรดาผู้เข้าร่วมที่ไม่มีหลักฐานของการติดเชื้อ SARS-CoV-2 ก่อนหน้านี้ GMRs ของ titers ที่ทำให้เป็นกลาง 50% เทียบกับสายพันธุ์บรรพบุรุษในกลุ่ม bivalent-BA.1 ขนาด 30 ไมโครกรัมและ 60 ไมโครกรัม เมื่อเปรียบเทียบกับกลุ่ม BNT162b2 ขนาด 30 ไมโครกรัม เท่ากับ 0.99 (95% CI, 0.82 ถึง 1.20) และ 1.30 (95% CI, 1.07 ถึง 1.58) ตามลำดับ ( ตารางที่ 2 ) ดังนั้นจึงมีการแสดงความไม่ด้อยกว่าสำหรับวัคซีนไบวาเลนต์ทั้งสองโดส โดยมีขีดจำกัดล่างของช่วงความเชื่อมั่น 95% ที่มากกว่า 0.67

ในบรรดาผู้เข้าร่วมที่ไม่มีหลักฐานของการติดเชื้อ SARS-CoV-2 ก่อนหน้านี้ เปอร์เซ็นต์ของผู้ที่มีการตอบสนองทางซีโรตอบสนองต่อสายพันธุ์ของบรรพบุรุษและ GMTs ที่ 1 เดือนหลังการฉีดวัคซีน โดยทั่วไปสูงกว่าในกลุ่มที่ได้รับ BNT162b2 ขนาด 60 ไมโครกรัม ซึ่งเป็นสารโมโนวาเลนต์ BA .1 หรือ BA.1 แบบไบวาเลนต์มากกว่าในกลุ่ม 30-ไมโครกรัมตามลำดับ ( ตารางที่ 2และรูปที่ 2). ค่าเฉลี่ยเรขาคณิตที่เพิ่มขึ้นในการทำให้แอนติบอดีเป็นกลางต่อสายพันธุ์บรรพบุรุษตั้งแต่การตรวจวัดพื้นฐานจนถึง 1 เดือนหลังการฉีดวัคซีนมีความคล้ายคลึงกันในกลุ่มการรักษาทั้ง 6 กลุ่ม ในบรรดาผู้เข้าร่วมโดยไม่คำนึงถึงสถานะการติดเชื้อ SARS-CoV-2 รูปแบบของการค้นพบเกี่ยวกับการตอบสนองต่อสายพันธุ์จากบรรพบุรุษในกลุ่มการรักษามีความคล้ายคลึงกับที่พบในผู้เข้าร่วมที่ไม่มีหลักฐานของการติดเชื้อ SARS-CoV-2 ก่อนหน้านี้ (ตารางที่ S4 และรูปที่ S2B)

SARS-CoV-2 ผลการทดสอบการลดโฟกัสด้วยแสงฟลูออเรสเซนต์เป็นกลางสำหรับตัวแปรย่อยของ Omicron GMTs ที่ทำให้เป็นกลาง 50% เทียบกับ omicron BA.4 และ BA.5 และค่าเฉลี่ยเรขาคณิตที่เพิ่มขึ้นจากการตรวจวัดพื้นฐานถึง 1 เดือนหลังจากการฉีดวัคซีนในกลุ่ม 30-μg bivalent-BA.1 มากกว่าในกลุ่ม BNT162b2 30-μgใน ตัวอย่างโดยรวมและในกลุ่มย่อยที่กำหนดตามสถานะการติดเชื้อ SARS-CoV-2 GMTs ที่สูงขึ้นแต่การเพิ่มขึ้นของค่าเฉลี่ยเรขาคณิตลดลงพบในกลุ่มย่อยที่มีหลักฐานการติดเชื้อ SARS-CoV-2 ก่อนหน้านี้มากกว่าในกลุ่มย่อยที่ไม่มีหลักฐานดังกล่าว ( รูปที่ 3A). เปอร์เซ็นต์ของผู้เข้าร่วมที่มีการตอบสนองทางซีโรตอบสนองในกลุ่ม 30-μg bivalent-BA.1 นั้นสูงกว่าในกลุ่ม BNT162b2 30-μg (56.0% เทียบกับ 42.0%) ในตัวอย่างโดยรวมและในกลุ่มย่อยที่กำหนดตาม SARS- สถานะการติดเชื้อ CoV-2; เปอร์เซ็นต์ในกลุ่มย่อยที่มีหลักฐานการติดเชื้อ SARS-CoV-2 ก่อนหน้านี้ต่ำกว่าในกลุ่มย่อยที่ไม่มีหลักฐานดังกล่าว (ตารางที่ S5)