แบบจำลองที่พัฒนาโดยเคมบริดจ์นั้นแข็งแกร่ง โปร่งใส และให้การคาดการณ์ที่แม่นยำโดยอิงจากข้อมูลอัตราการเต้นของหัวใจและมาตรวัดความเร่งเท่านั้น เนื่องจากตัวแบบยังสามารถตรวจจับการเปลี่ยนแปลงด้านฟิตเนสเมื่อเวลาผ่านไป จึงมีประโยชน์ในการประมาณระดับความฟิตของประชากรทั้งหมด และระบุผลกระทบของเทรนด์การใช้ชีวิต ผลลัพธ์ได้รับการรายงานในวารสาร npj Digital Medicine การวัด VO2max ถือเป็น "มาตรฐานทองคำ" ของการทดสอบสมรรถภาพร่างกาย ตัวอย่างเช่น นักกีฬามืออาชีพ ทดสอบ VO2max ของพวกเขาโดยวัดปริมาณการใช้ออกซิเจนในขณะที่ ออกกำลังกาย จนเหนื่อย มีวิธีอื่นๆ ในการวัดสมรรถภาพทางกายในห้องปฏิบัติการ เช่น การตอบสนองของอัตราการเต้นของหัวใจต่อการทดสอบการออกกำลังกาย แต่วิธีการเหล่านี้ต้องใช้อุปกรณ์ เช่น ลู่วิ่งไฟฟ้าหรือจักรยานออกกำลังกาย นอกจากนี้ การออกกำลังกายอย่างหนักอาจเป็นความเสี่ยงสำหรับบางคน Dr Soren Brage ผู้เขียนร่วมจาก MRC Epidemiology Unit ของ Cambridge กล่าวว่า "VO2max ไม่ใช่การวัดสมรรถภาพทางกายเพียงอย่างเดียว แต่เป็นการวัดที่สำคัญสำหรับความอดทน และเป็นตัวทำนายที่ชัดเจนของโรคเบาหวาน โรคหัวใจ และความเสี่ยงในการเสียชีวิตอื่นๆ "อย่างไรก็ตาม เนื่องจากการทดสอบ VO2max ส่วนใหญ่ทำกับผู้ที่มีร่างกายแข็งแรงพอสมควร จึงเป็นเรื่องยากที่จะวัดจากผู้ที่มีรูปร่างไม่เหมาะสม และอาจมีความเสี่ยงต่อโรคหัวใจและหลอดเลือด" "เราต้องการทราบว่าเป็นไปได้หรือไม่ที่จะทำนาย VO2max ได้อย่างแม่นยำโดยใช้ข้อมูลจากอุปกรณ์สวมใส่ เพื่อที่จะไม่ต้องมีการทดสอบการออกกำลังกาย" ดร. ดิมิทริส สปาธิส ผู้เขียนร่วมจากภาควิชาวิทยาการคอมพิวเตอร์และเทคโนโลยีของเคมบริดจ์กล่าว "คำถามหลักของเราคืออุปกรณ์สวมใส่สามารถวัดสมรรถภาพร่างกายในป่าได้หรือไม่ อุปกรณ์สวมใส่ส่วนใหญ่มีเมตริกต่างๆ เช่น อัตราการเต้นของหัวใจ จำนวนก้าว หรือเวลานอน ซึ่งเป็นตัวบ่งชี้สุขภาพ แต่ไม่ได้เชื่อมโยงโดยตรงกับผลลัพธ์ด้านสุขภาพ" การศึกษานี้เป็นความร่วมมือระหว่างสองแผนก: ทีมงานจาก MRC Epidemiology Unit ให้ความเชี่ยวชาญด้านสุขภาพของประชากรและสมรรถภาพหัวใจและหลอดเลือด และข้อมูลจาก Fenland Study ซึ่งเป็นการศึกษาด้านสาธารณสุขที่ดำเนินมาอย่างยาวนานทางตะวันออกของอังกฤษ ในขณะที่ทีมงาน จากภาควิชาวิทยาการคอมพิวเตอร์และเทคโนโลยีได้มอบความเชี่ยวชาญด้านแมชชีนเลิร์นนิงและปัญญาประดิษฐ์สำหรับข้อมูลอุปกรณ์พกพาและอุปกรณ์สวมใส่