William Friedkin ผู้กำกับ The Exorcist และ The French Connection เสียชีวิตแล้วด้วยวัย 87 ปี

อ่านเพิ่มเติม

ฟรีดกินมอบผลงานคลาสสิกจำนวนหนึ่งให้กับเราในช่วงต้นทศวรรษ 1970 แต่ผลงานชิ้นเอกที่ได้รับแรงบันดาลใจจากความโหดร้ายของเขาคือ The Exorcist จากปี 1973 ซึ่งดัดแปลงโดยวิลเลียม ปีเตอร์ แบลตตีจากนวนิยายต้นฉบับของเขา นี่คือความหฤหรรษ์สยองขวัญที่เป็นแก่นสารในยุคนั้น ยุคที่ผู้คนเข้าแถวรอบตึกเพื่อเข้าไปในโรงหนังเพื่อดูบางสิ่งที่พวกเขาหวัง คาดหวัง และกลัวว่าจะทำให้พวกเขาหวาดกลัวจนแทบขาดใจ การนั่งรถไฟเหาะออกไปใน เป็นโมฆะ เช่นเดียวกับที่สตีเว่น สปีลเบิร์กต้องทำให้โรเจอร์ คอร์แมนสร้างจินตนาการสยองขวัญเกี่ยวกับสัตว์ร้ายด้วยการอัพเกรดอันซับซ้อนด้วยจอว์ส ดังนั้นฟรีดกินจึงทำเรื่องสยองขวัญได้อย่างมีประสิทธิภาพ ทำให้มันร่วมสมัยอย่างน่าตื่นเต้นและน่านับถือ

 

 

เช่นเดียวกับสื่อลามก ความสยองขวัญได้เพิ่มพูนโชคชะตาของโรงภาพยนตร์ตั้งแต่มีการสร้างสื่อขึ้นมา แต่ก็ถือว่าเป็นเรื่องเล็กน้อย แต่ความสยดสยองและบางทีอาจเจาะจงเฉพาะความสยดสยองของซาตาน มักเกี่ยวข้องกับบางสิ่งที่แปลกใหม่ แปลกประหลาด ต่างประเทศ: โลกของปราสาททรานซิลวาเนียและแวมไพร์ที่สง่างามด้วยสำเนียงอังกฤษ The Exorcist ทำลายล้างมากเพราะมันนำซาตานและความชั่วร้ายมาสู่ชานเมืองอเมริกันยุคใหม่ (แม้ว่าจะเป็นชานเมืองอเมริกันที่มีส้นสูงก็ตาม) ในภาพยนตร์ซึ่งในฉากเปิดเรื่องอาจเป็นละครที่น่าสะเทือนใจเกี่ยวกับความผิดปกติของครอบครัวหรือแผนการทางการเมือง เกี่ยวกับคนอเมริกันทั่วไป (แม้กระทั่งเรื่อง Rosemary"s Baby ของ Polanski ซึ่งปรากฏตัวเมื่อไม่กี่ปีก่อนก็เกี่ยวข้องกับการร่ายมนตร์ของสาวกปีศาจต่างดาวสไตล์ค้อน)

 

Ellen Burstyn และ Linda Blair โดดเด่นในฐานะแม่และลูกสาว Chris และ Regan MacNeil ลูกสาววัยก่อนวัยรุ่นที่มีพฤติกรรมแปลก ๆ และแม่เป็นห่วงและมองหาความช่วยเหลือ ยอดเยี่ยม The Exorcist มีสิ่งที่อาจเป็นหลักฐานสำหรับภาพยนตร์โทรทัศน์ประจำสัปดาห์เกี่ยวกับการใช้ยาเสพติดหรือความผิดปกติของการกิน ด้วยความเฉลียวฉลาดและไหวพริบอันชั่วร้าย Friedkin ทำให้ที่นี่เป็นจุดเริ่มต้นสำหรับการรุกรานของปีศาจบริสุทธิ์ เรแกนถูกวิญญาณชั่วร้ายเข้าสิงและพวกเขาต้องการมืออาชีพ และที่นี่คุณต้องยอมรับว่ามีเพียงคนจากยุโรปเก่าที่ถูกหลอกหลอนเท่านั้นที่จะทำได้: Max von Sydow ที่ผอมแห้งและพ่อ Merrin หน้าบึ้ง

 

ตอนนี้หนังสยองขวัญมักได้รับการชื่นชมว่าตลกแค่ไหน – แต่ The Exorcist ไม่มีอะไรตลกเลยที่หยิบเอาการมีอยู่ของซาตานมาพูดด้วยความจริงจังซึ่งไม่เชยในภาพยนตร์ ณ เวลานี้ ฉันจำได้ว่ารู้สึกกลัว กลัวจริง ๆ กับสิ่งที่ฉันกำลังจะได้สัมผัสในห้องนอนของ Regan และตอนนั้นฉันไม่เคยคิดเลยที่จะปฏิเสธว่าทั้งหมดนี้เป็นอุปมาอุปไมยสำหรับการปลุกอารมณ์ทางเพศอย่างกระวนกระวาย วิญญาณชั่วร้ายใน The Exorcist ไม่ใช่คำอุปมา มันเป็นวิญญาณชั่วร้าย

 

 

Philip D’Antoni, Gene Hackman, Jane Fonda และ William Friedkin ที่งานออสการ์ปี 1971 ภาพถ่าย: Anonymous/AP

 

เรื่องที่น่าสนใจในทำนองเดียวกันคือเรื่อง The French Connection ของฟรีดคินในปี 1971 ซึ่งเป็นภาพยนตร์ทริลเลอร์อาชญากรรมจริงที่แนะนำให้ผู้ชมชาวอังกฤษได้รู้จักกับโลกที่วุ่นวายของนิวยอร์ก ซึ่งจริงๆ แล้วน่ากลัวกว่า น่าขยะแขยง และน่ากลัวกว่าเมืองใดๆ ในอังกฤษ และเมืองที่นักท่องเที่ยวสามารถพบเห็นได้ค่อนข้างง่าย - เหมือนในภาพยนตร์ นอกจากนี้ยังให้กำเนิดโลกใต้ดินของนิวยอร์กในเวอร์ชันเซลลูลอยด์ใน Serpico ของ Lumet และ Taxi Driver ของสกอร์เซซี มีการไล่ล่ารถกับรถไฟใต้ดินที่โลดโผน (แต่อย่างที่ฉันพูด การไล่ล่ารถใน To Live And Die In LA เทียบไม่ติด) การแสดงนำที่น่าทึ่งจากยีน แฮ็คแมนในบท “ป๊อปอาย” ดอยล์ (ฟรีดกินทิ้งชื่อเล่นและเรื่องราวเบื้องหลังของเขาไว้อย่างเท่ๆ และ ไม่สามารถอธิบายได้) และการปลุกระดมอย่างโหดร้ายอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ของการเหยียดเชื้อชาติใน NYPD

 

แต่สิ่งที่มักถูกลืมเกี่ยวกับ The French Connection คือการใช้จังหวะอย่างเชี่ยวชาญและควบคุมได้ของ Friedkin หนังระทึกขวัญของตำรวจยุคใหม่จะต้องทำลายล้างการกระทำที่รุนแรงในไม่ช้าหลังจากเปิดเครดิต หรือแม้แต่ก่อนเครดิต แต่ฟรีดกินทำทุกอย่างช้ามาก ในขณะที่ป๊อปอายและคู่หูของเขาออกตระเวนไปทั่วนิวยอร์ก ถนน เป็นเวลา 1 ชั่วโมงเต็มที่ก่อนที่จะมีเสียงปืนดังขึ้น และฉากสอดแนมที่ไม่เร่งรีบของภาพยนตร์เรื่องนี้เป็นแรงบันดาลใจให้กับทีวีคลาสสิกเรื่อง The Wire อย่างแน่นอน

 

Sorcerer อัญมณีปี 1977 ของ Friedkin ซึ่งมีฉากในอเมริกาใต้ ซึ่งถูกมองข้ามในช่วงเวลานั้นเนื่องจากความสนใจไปที่อื่นอย่างถล่มทลาย ส่วนใหญ่ไปที่ Star Wars ของ George Lucas เป็นการดัดแปลงจากนวนิยายเรื่อง The Wages of Fear ของ Georges Arnaud ในปี 1950 ซึ่งถ่ายทำไปแล้วอย่างมีชื่อเสียง โดย Henri-Georges Clouzot และ Yves Montand บางทีความคิดที่ว่ามันเป็นการรีเมค (ซึ่งฟรีดกินโต้แย้ง) อาจมีส่วนทำให้ภาพยนตร์เรื่องนี้ละเลย มันเป็นภาพยนตร์ที่เผาไหม้ช้าๆ ที่น่าสนใจ เนื้อหาที่มีชนวนที่ยาวเกินปกติของตัวมันเอง อันที่จริงก็เหมาะสมแล้ว เพราะมันเป็นเรื่องของคนสิ้นหวังสี่คนที่ขับรถบรรทุกไนโตรกลีเซอรีนเต็มคัน ซึ่งอาจระเบิดได้เมื่อเกิดการกระแทกเพียงเล็กน้อยโดยไม่คาดคิด แต่ความอัจฉริยะของฟรีดกินในเรื่องความแปลก ความเหงา และความกลัวมีอยู่จริง เมื่อรถบรรทุกถูกทิ้งไว้ในดินแดนรกร้างคอนเรเดียนที่น่ากลัว เป็นภาพยนตร์ที่เคร่งครัดอย่างถึงพริกถึงขิง ซึ่ง Friedkin นำความเฉลียวฉลาดในการสร้างภาพยนตร์ของเขา

 

ที่อื่น ละครแนวลึกลับเรื่อง Cruising จากปี 1980 ที่มีอัล ปาชิโนเป็นตำรวจที่ปลอมตัวเพื่อค้นหาฆาตกรต่อเนื่องที่เป็นเกย์ อาจถูกเยาะเย้ยเพราะแสดงออกไม่มากไปกว่าความกลัวเรื่องเพศของเกย์ในโลกตรง แต่มีช่วงเวลาที่พิเศษบางอย่างในนั้น เช่น เมื่อเจ้านายของปาชิโน – รับบทโดยพอล ซอร์วิโนหนุ่ม ซึ่งต่อมาได้รับความเป็นอมตะใน GoodFellas ของสกอร์เซซี – ถามเขาว่า “คุณเคยโดนผู้ชายดูดควยไหม” และปาชิโนบอกอย่างใจเย็นว่าไม่ แม้ว่าจะไม่ได้ยืนยันว่าเขาเป็นคนตรงก็ตาม เป็นละครที่โหดเหี้ยมและเกรี้ยวกราดซึ่งขูดรีดสิ่งกีดขวางของสิ่งที่ผู้ชมในศตวรรษที่ 21 คิดว่ามีรสนิยมดี ในขณะเดียวกัน Bug จากปี 2006 ก็เป็นส่วนหนึ่งของความบ้าคลั่งและความสยองขวัญของแมลงจากผู้เขียนบทและนักเขียนบทละคร Tracy Letts ในขณะที่ Letts ยังให้พื้นฐานแก่เขาสำหรับบทละครตำรวจที่มีความรุนแรงและไร้ศีลธรรมเรื่อง Killer Joe ซึ่งทำให้ Matthew McConaughey ของเขาเป็น "McConaissance" ฟรีดกินเป็นปรมาจารย์ด้านภาพยนตร์และเป็นจอมเวทแห่งความรู้สึกเซลลูลอยด์บริสุทธิ์