แม้ว่าเขาจะไม่เข้าใจแรงโน้มถ่วงว่าเป็นแรง แต่นักปรัชญาชาวกรีกโบราณอาร์คิมีดีสได้ค้นพบจุดศูนย์ถ่วงของรูปสามเหลี่ยม นอกจากนี้เขายังตั้งสมมติฐานว่า ถ้าน้ำหนักเท่ากันสองก้อนไม่มีจุดศูนย์ถ่วงเท่ากัน จุดศูนย์ถ่วงของน้ำหนักทั้งสองรวมกันจะอยู่ตรงกลางของเส้นที่เชื่อมจุดศูนย์ถ่วง สองศตวรรษต่อมา Vitruvius วิศวกรและสถาปนิกชาวโรมันโต้แย้งในDe Architectureura ของเขา ว่า แรง โน้มถ่วงไม่ได้ขึ้นอยู่กับน้ำหนักของสสาร แต่ขึ้นอยู่กับ "ธรรมชาติ" ของมัน ในคริสตศักราชศตวรรษที่ 6 นักวิชาการชาวอเล็กซานเดรียแห่งไบแซนไทน์ จอห์น ฟิโลโพนุส ได้เสนอทฤษฎีของแรงผลักดัน ซึ่งดัดแปลงทฤษฎีของอริสโตเติลที่ว่า "ความต่อเนื่องของการเคลื่อนที่ขึ้นอยู่กับการกระทำอย่างต่อเนื่องของแรง" โดยรวมเอาแรงเชิงสาเหตุซึ่งลดน้อยลงเมื่อเวลาผ่านไป ในอินเดียในคริสต์ศตวรรษที่ 7 พระพรหมคุปต์เสนอแนวคิดว่าแรงโน้มถ่วงเป็นแรงดึงดูดซึ่งดึงดูดวัตถุต่างๆ มายังโลก และใช้คำว่าคุรุตวากรรณอธิบาย ในตะวันออกกลาง สมัยโบราณ แรงโน้มถ่วงเป็นหัวข้อที่มีการถกเถียงกันอย่างดุเดือด Al-Biruniปัญญาชนชาวเปอร์เซีย เชื่อว่าแรงโน้มถ่วงไม่ได้มี เฉพาะในโลก และเขาสันนิษฐานอย่างถูกต้องว่าเทห์ฟากฟ้า อื่น ๆ ก็ควรออกแรงดึงดูดเช่นกัน ในทางตรงกันข้ามAl-Khaziniมีจุดยืนเดียวกับ Aristotle คือสสารในจักรวาลถูกดึงดูดมาที่ใจกลางโลก